تا کجای قصه باید ز دل تنگی نوشت

تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت

تا به کی با ضربه های درد باید رام شد

یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد

بهر دیدار محبت تا به کی در انتظار

خسته از این زندگی با غصه های بی شمار (حمید رضا کردی)

                                    ******غم بزرگ******

 

مردی نزد روان پزشکی رفت واز غم بزرگی که در دل داشت گفت

دکتر گفت:به فلان سیرک برو آنجا دلقکی است که تورا آنقدر می خنداند که غمت را فراموش می کنی

مر لبخند تلخی زد و گفت:من همان دلقکم.

                                                  ***ای دل***

 

ای هم از یک عمر مستی کردنم

سالها شبنم پرستی کردنم

ای دلم زهر جدایی را بخور

چوب عمری با وفایی را بخور

ای دلم دیدی که ماتت کرد و رفت

خنده ای بر خاطراتت کرد رو رفت

منکه گفتم این بهار افسردنیست

من که گفتم ای پرستو رفتنیست

اه عجب کاری به دستم داد دل

هم شکست و هم شکستم داد دل.ح.ز

  •                با چنین طایفه ای مونس غمخوار مشو

 

تا توانی در جهان با همه کس یار مشو

خویش را خوب نگه دار به گفتار مشو

تکیه بر خلق مکن عازم بازار نشو

با بشر محرم اسرار مشو

این رفیقان که همه مایل دیدار تو اند

هر کجا پای دهی مایل دیدار تو اند

هر کجا پای نهی جمله خریدار تو اند

بخداوند جهان در پی دینار تو اند

گر به ایشان ندهی دشمن خونخوار تو اند

  با چنین طایفه ای مونس و غمخوار مشو.ح.ز

            عاقبت خود ماندم و ویرانه ی تنهایی خود

 

روزگاری جاده بودم جاده ای غرق تردد

جاده ای کز رفت آمد لحظه ای خالی نمی شد

من که بسیاری از رفیقان را به آبادی رساندم

عاقبت خود ماندم و ویرانه ی تنهایی خود.ح.ز